Search This Blog

Saturday, April 14, 2007

Poems by George T. Calaor

GEORGE T. CALAOR

OWA NABATIAN NGA TANGIS

Inubahan
it nagakaeayo nga baeatyagon
it anang sueok
nga mga buesa--ako hay ginkurog
ro eangit hay
nagtangis
ag ka't do uean
hay nagta-o it daean
sa ibabaw it tig-ilinit --ako hay naglitik
sa idaeom it mga dahon
it mga nagkaeahuslog nga sanga.
Pero ro akong ugayong
hay hasapawan
it mga binaeansang papel
para sa andang buesa.
***
OWA'T SUEOD NGA PINGGAN
Pinabay-an nga mahuslog
do anang eambong pagkakita
it gapaeamukoe nga
kahita.
Kinimbot na ro anang buli
sa anang atubangan.
Sa dueom,
do mga tinaga nagsiklab
owa't pakundangan nandang ginhutik,
ginbale wala
ro laragway ni Kristo
sa puti nga dingding.
Kinahangean nana ro anang
hueas
para sa andang galitik
nga pinggan.
***
SAKADA
Buyti't hugot ring espading
Ag hawani ratong mga panamgo
Nga ginakapyutan it kalisud
Iya sa maliway nga kampo.
Tapsa ro mga pagduhaduha
Nga nagapaeuya sa eawas
Ag pas-anon ro mga kalisud
Nga nagapabakod it dughan.
Nagadaea it pag-eaom.
Ag sa pangamuyo mo
Buksi ring tagipusuon
Ag isugid sa Ginuo
Ro bug-us nimo nga ginapangayu:
Nga ro katubwan hay mangin saksi
Sa pag-abot ku oras,
Sa mabahoe nga kadaeag-an--
Ag padayon nga kahilwayan.
***
HAMPANG BALAY-BALAY
Bangon anay
Amon Tatay
Kag magbakal
Sing tinapay
May sulod pa
Ang botely
Pero kami
Ginagutom na.
Nagabaskuog ang ulan
Kag kami ginatuluan
Diri sa amon nga higdaan
Kag ang salog ginbahaan.
Tatay sa diin si Nanay
Nga-a waay pa ta pagkaon?
Kay ikaw waay ginagutom
Kon ikaw nakainom.
Ari na si Nanay
May dala nga tinapay
Pero ini si Tatay
Waay gid gapangabudlay.
Si Tatay waay obra
Si Nanay labandera
Kami nga mga puya
Waay kakaon, napasma.
***
EANSANG NGA LAPIS
Dahil sa kadueom it buesa ni Lolo
Eansang ro lapis ni tatay:
Sim ag kahoy do anang ginasueatan.
Ag sa indi mahuyap nga pukpok
Ako hay nangin maestro.

***

The Sinner: The Saint
by George Tumaob Calaor on Sunday, August 28, 2011 at 6:34pm

You asked me to kneel

in front of you

and instead of saying

the lord’s prayer...



you asked me to caress

the manhood

under your

cassock



Ignoring my pleading you moaned...



drowning the agony

of my innocence

in the stream

of the climax

of thy

glory



blessing me

no mercy

you left

my sobbing soul bleeding

with a torn

dignity



when I complained...



you maligned the truth

in my confessions

and condemned it

as mortal

sin



and when justice is demanded to reign...



you called me insane

while covering your face

with the image

of a

saint.

****

Storm
by George Tumaob Calaor on Saturday, August 27, 2011 at 8:55pm

Oh sky...



I adore you
for crying out
the atonement
of the oppressed
and the exploited
through your weeping
grumbling their sufferings
through your thunders

against the storm
whipped by the hands
of the fascist

Oh sky...


I adore you
for the while
of sheltering
the aching souls
of the slaves
healing the whip-marks
of slavery on their skins
and lighting up
their spirits
to grow hope
and courage
to be free


that from the dark clouds
of your keeping...


oh sky...

they will become blazes
of a lighting
and the world will be shaken
as they kiss heaven on earth

on the graveyard

of the unforgiven

soon

at soonest time!

****

Certainty
by George Tumaob Calaor on Friday, August 26, 2011 at 6:56pm

Oh sea…

ask your waves
to embrace the weight
of my weary soul
and let the calmness
of thy ocean
wash away
the stains of weariness
from my thoughts
as it strengthen
the courage of my spirit
and bravery will keep my way
on the right track
of this journey...


with the growing range and numbers
of dreamers dreaming and fighting
so liberty will completely be won

Oh sea...

ask thy waves
to warm the chilling
of my mortality
so my will
to unchain freedom
shall not be bewitched
by the bribes of riches and power
from the fire of its winning time…

so protracted yet so near
passionate and so genius
to win the victory of a cause
selflessly struggled against
this enslaving time
of our birth


Ask your waves oh sea...

to touch my heart
with the deepness of its ocean
so I will feel the thrill
of the fast trailing moment
of a triumphant day
when heaven’s reign
shall be restored
by the makers of history
upon this earth


when homelessness becomes a shelter no more
hunger shall no longer be fed among poor
and begging will lose its space to rule
and equality shall be looked upon above all
Ask your waves to ease away
restlessness from mine soul...

oh sea


rest all the wearies from mine thoughts
and bury them to the deep
of thy ocean’s bed


so when I wade to mark
the foot-steeps to our final leap
on the sand of your awaiting shore


on the graveyard
of all the wicked
that we befall


victory of the free...


will stand tall!

****

Ang Banal: Ang Baliw
by George Tumaob Calaor on Sunday, August 28, 2011 at 8:18pm

Inutusan mo akong lumuhod

sa iyong harapan



at sa halip na

manampalataya...



inutusan mo akong

hawakan si adan

sa loob ng iyong

sotana



isinawalang kibo ang aking pagsusumamo...



hinalinghing mo

ang panaghoy

ng aking

kamusmusan



nilunod sa kasukdulan

ng iyong

glorya



at walang awang

tinalikurang duguan

niyaring tahasang mong

pinunit kong

puri



ako ay nagsakdal...



tinuligsa mo

ang katotohanan

sa aking

ikinumpisal

at tinawag itong

kasalanang

mortal



at nang hustisya ay hiniling ng mangibabaw...



ako ay tinawag mong baliw

habang mukha mo

ay ikinubli



sa imahe

ng isang

banal!

****

The Rise after Dawn
by George Tumaob Calaor

the night

is so quiet

so calm

as its darkness

paint the images

of life

of the passing days

filled with

inspirations

that the sun

will shine upon

tomorrow

at its

dawning



the night birds

are with me



tonight...



as my soul

waltzes with

the softness

of the wind

waving

as it sails

the romance

in their song

that shadows

of the hays

on the fields

of our

golden dream

to be free

sways the clear

vision of

the fast coming

and triumphant

day of

liberty



the absence

of the moon

is a chance

laid unto the

darkness

and darkness takes

its time to reveal

its confession

about the affair

between...



the fire and water

wind and the sea

heaven and earth

the plains and mountains

thunder and the storm...



how will they unravel

the chain of slavery

from the bondage

of greed

by the walks

in the wilds

of a protracted

march for

freedom.



the night is so calm

and quite

but this is not

freedom yet...



for liberation

at the moment...



is still taking

its pace in

encircling the eve

of its festivity

at the weakening

and dying

hours of the

enemies



the night birds are with me...



as shadows

that waltzes

with the hays

in the fields

of our

coming

day



dance the signs

and rituals

with passion...



conquering the moment...



as reign of equality

is at the peak to declare

the final blaze

of justice

so defined

to aim the

winning line

of a victorious

day!

*********

Subjective Soul
by George Tumaob Calaor
Thursday, September 22, 2011 at 9:30pm

why blame the moon for not shining
when it is you who failed to see the light
why accused the night of mourning
when it is you who failed to smile


why accused the sun for not rising
when it is you who failed to rise
why accused the wind for not blowing
when it is you who wants to die


why accused the rainbow for not wearing its colors
when it is you who lied
why accused the hours for slugging
when it is you who is not willing

why accused the truth for not telling
when it is you who refused to learn

why accused freedom of slavery
when it is you who refused to be unchained

why accused the silence in absence of peace
when it is you who is afraid of fighting

why accused victory of losing

when you did not struggle to win!

***

  • Hukom

    Kagaya ng isang daloy
    mula sa paanan
    ng talon, ako ay
    ilog…

    aagos mula sa pusod
    ng gubat—babaybayin
    ang lawig ng landas
    lamang sa iyo
    ay makipagtalik
    ng wagas!

    Dagat kang kanlungan
    ay lalim ng alab
    kinasasabikang
    sisirin

    at…

    mula sa tarik
    nitong kabundukan
    buong giting kong ihimagsik
    na maidampi
    sa iyong karagatan
    ang init ng
    pag-ibig—malaya
    sa gapos ng
    pag-aalinlangan!



    Minsan…

    Kalawakan ay
    paraiso n gating
    pagtipan.

    Ako ay araw--Ikaw ay buwan.

    Sa tuwinay
    lupa ay ating
    iiwan—saglit
    tayong kukubli
    sa likod ng
    karimlan...

    bibigay ng kapanganakan
    sa isang makasaysayang
    pagsilang—hihinugin sa sigwa
    ng isang kaganapan…
    magbabadya sa isang
    saglit ng katahimikan…

    at sa isang bigwas
    ng sinupil na
    delubyo, kulog
    ay uungol

    manunukdulan…!

    Kalayaan!



    Nagbabaga ang kalupaan…

    Nanlalampong ang romansa
    sa pagitan
    ng apoy at
    hangin…

    maghahalikan
    ang langit
    at ang
    putik…

    may ritwal
    sa sayaw
    ng mga
    bathala...

    at sa huling
    pagkumpas ng
    isang hudyat…

    inihingang ulap
    ng isang digma
    sa kalawakan ay
    mahahawi…

    habang mga
    parasitikong peste ay
    uod na lulupasay
    sa bungo ng mga
    kaaway…!

    Walang kabilang buhay!

    Walang uri ang pagkapantay!

    Watawat ay nagliliyab na apoy!

    Iwawagayway!
    Like ·  · 7 hours ago
  • Sakdal

    Papano ang araw?

    kung walang
    masisilayan...

    papano ang gabi?

    kung walang alab
    ng karimlan…

    papano ang mundo?

    kung walang
    maiinogan…

    lahat kaya
    ay kawalan
    sa lawak ng
    kalawakan?

    Papano
    ang mga
    alon?

    kung walang
    dalampisan…

    saan dadaloy
    ang ilog?

    kung walang
    maaagusan…

    papano
    ang hangin?

    kung walang
    mabubulungan…

    saan ilalayag
    ang huni
    ng mga
    ibon?

    kung
    ang mga ito ay
    mag-aawitan…

    Panambitan kaya
    ay mawawalan
    na rin ng
    pagtitipanan?

    Papano ang katahimikan?

    kung walang
    himagsik ng
    himagsikan…

    may maibabadya
    pa kayang
    kaganapan?

    ang ipiangakong
    kapayapaan…

    papano ang
    kasukalan ng
    kagubatan?

    kung walang
    magkakaluskos
    na mga yabag ng
    sandatahan…

    Para sa ano
    pa ba?

    kung talim
    ng mga talahib
    ay walang
    pinaglaanan?

    kung sigwa
    nitong digmaan...

    ay hindi lubos
    na aangkin
    sa nililiyag na
    kalayaan!